Pierwsze wzmianki o Via Regia pochodzą z 1252 r., kiedy pojawia się pod nazwą "Strata Regia" ("Droga Królewska") w dokumentach margrabiego Marchii Miśnieńskiej Henryka III.
Początkami drogi były budowane przez wojska rzymskie trakty pomiędzy hiszpańską Galicją a Paryżem. Z czasem legiony wyruszyły na wschód w stronę Łaby. Z Moguncji wyruszyli przez Frankfurt, Fuldę, Eisenach, Erfurt, Lipsk by na Łabie ustanowić wschodnią granicę cesarstwa. W Świętym Cesarstwie Rzymskim Narodu Niemieckiego drogę rozbudowano dalej przez Zgorzelec do Wrocławia nazywając ją również "Hohe Straße" (droga wysoka).
Via Regia była drogą ponadregionalną sprzyjającą rozwojowi stosunków i kontaktów państw europejskich. Droga służąca początkowo jako trakt wojskowy, stawała się z czasem coraz ważniejszym traktem handlowym, co przyspieszało rozwojowi miast leżących na jej trasie. Na znaczeniu straciła dopiero w XIX w. kiedy dynamicznie zaczęła rozwijać się kolej żelazna.
Na Dolnym Śląsku w Brzezinie zachował się oryginalny pomnik związany z modernizacją (brukowaniem) odcinka Via Regia między Brzegiem a Oławą w 1584 r.